پژوهش حاضر با هدف میزان اثر بخشی تحول راهبرد خود نظم دهی بر عملکرد نوشتن دانش آموزان دچار اختلال کمبود توجه بیش فعالی صورت گرفت. روش پژوهش از نوع آزمایشی و جامعه آماری کلیه دانش آموزان پایه سوم تا پنجم ابتدایی شهر شیراز به تعداد 18652 نفر بود. به منظور انجام این پژوهش ،تعداد 20 دانش آموز دچار اختلال بیش فعالی پس از اجرای آزمون های تشخیصی(آزمون هوشی و کسلر کودکان پرسشنامه علائم کودکان استونی بروک و آزمون اختلال نوشتن فلاح چای به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به طور تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. راهبردهای خود نظم دهی به آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 1 ساعته هفته ای یک جلسه آموزش داده شد. گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری کوواریانس تحلیل شد. نتایج به دست آمده نشان داد عملکرد نوشتن آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه به طور معناداری بهبود یافته و خطاهای املای آن ها کم شده است. پیگیری پس از گذشت 3 ماه نیز موید پایداری آموخته ها بود. برمبنای نتایج این پژوهش راهبردهای خود نظم دهی سبب کاهش خطاهای املای دانش آموزان دچار کمبود توجه بیش فعالی می شود. بنابراین می توان به مربیان این کودکان،مشاوران و روان شناسان پیشنهاد نمود که با استفاده از این راهبردها برای بهبود عملکرد نوشتن دانش آموزان دارای اختلال نوشتن بکوشند.
علی بخشی, سیده زهرا, آقایوسفی, علیرضا, زارع, حسین, & بهزادی پور, ساره. (1390). اثر بخشی تحول راهبرد خود نظم دهی بر عملکرد نوشتن دانش آموزان دچار اختلال کمبود توجه بیش فعالی. فصلنامه روانشناسی کاربردی, 5(3), -.
MLA
سیده زهرا علی بخشی; علیرضا آقایوسفی; حسین زارع; ساره بهزادی پور. "اثر بخشی تحول راهبرد خود نظم دهی بر عملکرد نوشتن دانش آموزان دچار اختلال کمبود توجه بیش فعالی". فصلنامه روانشناسی کاربردی, 5, 3, 1390, -.
HARVARD
علی بخشی, سیده زهرا, آقایوسفی, علیرضا, زارع, حسین, بهزادی پور, ساره. (1390). 'اثر بخشی تحول راهبرد خود نظم دهی بر عملکرد نوشتن دانش آموزان دچار اختلال کمبود توجه بیش فعالی', فصلنامه روانشناسی کاربردی, 5(3), pp. -.
VANCOUVER
علی بخشی, سیده زهرا, آقایوسفی, علیرضا, زارع, حسین, بهزادی پور, ساره. اثر بخشی تحول راهبرد خود نظم دهی بر عملکرد نوشتن دانش آموزان دچار اختلال کمبود توجه بیش فعالی. فصلنامه روانشناسی کاربردی, 1390; 5(3): -.
)