اثربخشی آموزش رواننمایشگری بر مهارتهای ارتباطی و پرخاشگری دختران پرخاشگر

نوع مقاله : مقاله مروری

نویسندگان

1 ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻣﺴﺌﻮل، ﻛﺎرﺷﻨﺎس ارﺷﺪ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ و ﻣﺸﺎوره، داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم و ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت

2 داﻧشگاه شهید ﺑﻬﺸﺘﻲ

3 دانشگاه شهید رجایی

چکیده

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی آموزش رواننمایشگری بر مهارتهای ارتباطی وپرخاشگری دختران پرخاشگر بود. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با پیشآزمون، پسآزمون با گروهگواه و پیگیری 1 ماهه و جامعه آماری کلیه دانشآموزان دختر مقطع راهنمایی منطقه 13 شهر تهران به91 بود که از میان آنها 30 نفر به روش نمونهگیری - تعداد 1950 دانش آموز در سال تحصیلی 92خوشهای چند مرحلهای انتخاب و پس از همتاسازی به صورت تصادفی در دو گروه گواه و آزمایشجایگرین شد. آزمودنیها پرسشنامه پرخاشگری زاهدیفر ( 1379 ) جهت غربالگری و پرسشنامه مهارت-های ارتباطی عطارها ( 1386 ) را تکمیل کردند و از آزمون تحلیل اندازههای مکرر برای تحلیل دادههااستفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش رواننمایشگری، مهارتهای ارتباطی دختران پرخاشگررا افزایش و میزان پرخاشگری آنها را کاهش داده است و نسبت به گروه گواه در پیگیری تفاوت معنیداردر دو متغیر وابسته مشاهده شد. نتیجهگیری: از آنجا که رویکرد رواننمایشگری مهارتهای ارتباطی راافزایش و پرخاشگری را کاهش میدهد لذا استفاده از آن بهعنوان روش مؤثر درمانی پیشنهاد میشود.

کلیدواژه‌ها

مراجع

  1. اسکیان، پرستو. ( 1384 ). بررسی تاثیرروان نمایشگری (رواننمایشگری) بر افزایش تمایز یافتگی
  2. دانشآموزان دختر دبیرستان منطقه .5 پایاننامه کارشناسی ارشد، رشته مشاوره، دانشکده روان-
  3. شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تربیت معلم.
  4. احمدیفروشانی، سید حبیب الله.، یزدخواستی، فریبا.، و عریضی، حمیدرضا. ( 1392 ). اثربخشی روان
  5. نمایشگری با محتوی معنوی بر شادی، لذت و سلامت روان دانشجویان. فصلنامه روانشناسی
  6. .7-23 :( 2 پیاپی 26 ) کاربردی، تابستان، 7
  7. مریم خوبانی، علی زادهمحمدی و جمشید جراره
  8. )/ زمستان 1392 ) 40 فصلنامه روان شناسی کاربردی/ سال 7/ شماره 4
  9. رابرت، بولتون. ( 1386 ). روانشناسی روابط انسانی (مهارتهای مردمی)، ترجمه: حمیدرضا، سهرابی.
  10. .( تهران. ا نتشارات رشد. چاپ چهارم. ( سال انتشار به زبان اصلی، 1986
  11. رئوف، مهدی. ( 1389 ). آداب و مهارتهای ارتباطی بین فردی. نشریه آموزش علوم اجتماعی، پاییز،
  12. .30-37 :( 1 پیاپی 48 )12
  13. زابلی ، پریسا.، ثنایی ذاکر، باقر.، و علی حمیدی ،منصور. ( 1384 ). سنجش سودمندی روش روان
  14. نمایشگری در بهبود مهارتهای رفع تعارض مادران با دختران دانشآموزان اول دبیرستان منطقه
  15. .81-98 :(13) 2 تهران. تازهها و پژوهشهای مشاوره، بهار، 4
  16. زاهدی فر، شهین.، نجاریان، بهمن.، و شکرکن، حسین. ( 1379 ). ساخت و اعتباریابی مقیاسی برای
  17. سنجش پرخاشگری. اهواز: مجله علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید چمران، بهار و
  18. .73-102 :(1-2) تابستان، 7
  19. زارع، مهدی.، شفیع آبادی، عبدالله.، پاشا شریفی، حسن.، و نوابینژاد، شکوه. ( 1386 ). اثربخشی گروه
  20. درمانگری عقلانی-هیجانی-رفتاری ورواننمایشگری در تغییر سبکهای ابراز هیجان. روان شناسی
  21. .25-42 :(13) تحولی، پاییز 4
  22. زارع، مهدی.، و شفیع آبادی، عبدالله. ( 1386 ). مقایسه اثربخشی عقلانی-عاطفی-رفتاری و روش
  23. مشاورهی رواننمایشگری در افزایش سلامت عمومی و ابرازگری هیجانی مراجعان زن. مجله علمی
  24. .148 -181 :(2) پژوهشی مطالعات زنان ، پاییز، 1
  25. هارجی، اون.، ساندرز، کریستین.، و دیکسون، دیوید. ( 1384 ). مهارتهای اجتماعی در ارتباطات میان
  26. .( فردی. ترجمه خشایار بیگی و مهرداد فیروزبخت. تهران: رشد (تاریخ انتشار به زبان اصلی، 1993
  27. صادق زاده، زهره. ( 1389 ). اثربخشی رواننمایشگری بر افزایش میزان شادکامی و ابراز وجود دانش
  28. . پایاننامه کارشناسی - آموزان دختر مقطع راهنمایی منطقه شهریار در سال تحصیلی. 89
  29. ارشد رشته مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات تهران.
  30. عطارها، نعیمه. ( 1386 ). ساخت و هنجاریابی آزمون مهارتهای ارتباطی و تعیین ویژگیهای روان-
  31. سنجی آن. انتشارات روانسنجی.
  32. فتحی، طاهر. ( 1380 ). پسیکودرا . م تهران. انتشارات سپند هنر.
  33. قربانی، نیما. ( 1390 ). سبکها و مهارتهای ارتباط . ی تهران. بینش نو. چاپ دوم.
  34. کیانی نژاد، عاطفه. ( 1388 ) . اثربخشی رواننمایشگری بر خود گردانی هیجانی و سلامت روان دانش
  35. آموزان دختر دوره راهنمایی منطقه یک کرج سال 1. 388 پایاننامه کارشناسی ارشد، رشته
  36. مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علوم تحقیقات تهران.
  37. جرالد، کوری. ( 1390 ). فنون گروهی مشاوره و روان درمان . ی ترجمه باقر ثنایی. انتشارات بعثت (تاریخ
  38. .( انتشار به زبان اصلی، 1988
  39. گرجی، زهرا. ( 1389 ). بررسی تاثیر رواننمایشگری در افزایش عزت نفس نوجوانان دارای والدین
  40. اثربخشی آموزش رواننمایشگری بر مهارتهای ارتباطی و ...
  41. طلاقگرفت . ه پایان نامه کارشناسی ارشد، رشته مشاوره خانواده، دانشگده روانشناسی و علوم
  42. تربیتی. دانشگاه شهید بهشتی.
  43. لوتون، اوا. ( 1388 ). راهنمای متخصصان بالینی برای رواننمایشگر . ی ترجمه فریبا یزدخواستی، ساناز
  44. .( جوکار و سولماز جوکار. اصفهان: انتشارات نگار اصفهان (تاریخ انتشار به زبان اصلی، 2001
  45. نریمانی، محمد.، بیابانگرد، اسماعیل.، و رجبی، سوران. ( 1385 ). بررسی کارآمدی رواننمایشگری بر
  46. بهبود مهارتهای اجتماعی و عزت نفس دانشآموزان نارساخوان. پژوهش در حیطه کودکان
  47. .623-638 :( 2پیاپی 20 ) استثنایی، تابستان، 5
  48. نوابی نژاد، شکوه. ( 1391 ). نظریههای مشاوره وروان درمانی گروه . ی چاپ یاران قم. چاپ چهارم.
  49. محامدی، منیژه. ( 1386 ). درام درمان . ی تهران. انتشارات قطره.
  50. Blatner, A. (2003). An interview with Adam Blatner about psychodrama”. North
  51. American Journal of Psychology, (5): 137- 146.
  52. Dogan, T. (2010).The effect of psychodrama on young adult’s attachment styles.
  53. The Art in psychology, (37): 112- 119.
  54. Ebrahimi, B. F. (2011). The effect of psychodrama on depression a mong women
  55. with chronic mental disorder. European Psychiatry, (26): 621- 637.
  56. Gata, M., Lara, D., Lara, D., Anderea, S., Paolo. t., Givanni. C., Rosavia. S.,
  57. Bonafede. C., & Pierantnio, B. (2010). Analytical psychodrama with
  58. adolescents suffering from psycho behavioral disorder: short-term effects on
  59. psychiatric symptoms. The Art in psychology, 37 (3): 240- 247.
  60. Harjie, O., & Marshall, p. (1986). Interpersonal communication, a theorical
  61. framework. A handbook of communication skills. Landon: Crom Hekm, 29-63.
  62. Hinshelwood, R. D. (2004). Two early experimenters with groups. Journal of
  63. Group Analysis, 37 (3): 323- 333.
  64. Jefferies, J. (2005).Psychodrama: Working through action: My thank you is for
  65. your concern. Journal of the Group-Analytic Society, (38): 1037- 1082.
  66. Jentery, D. (2007). Anger management and may not help at all. Journal of
  67. consulting and clinical psychology, (3): 422- 441.
  68. Karastz, Z., & Gokcakan, Z. (2009). The effect of group-based psychodrama on
  69. decreasingthe level of aggression in adolescents. Turk Journal of Psychiatry,
  70. (20): 357- 366.
  71. Karatas. Z., & Gokeakan, Z. (2009). A Comparative investigation of the effect of
  72. cognitive –behavioral group practices and psychodrama on aggression. Journal
  73. of Educational Science: Theory & Practice, (9): 1441- 1452.
  74. Karatas, Z. (2011). Investigating the Effects of Group Practice Performed Using
  75. Psychodrama Techniques on Adolescents’ Conflict Resolution Skills.
  76. Educational Sciences: Theory & Practice, spring, 11 (2): 609-614.
  77. Khaled Meftah, G. (2012). The role of psychodrama techniques in reducing the
  78. Libyan adolescent’s level of aggressive behavior among.Interdisciplinary.
  79. مریم خوبانی، علی زادهمحمدی و جمشید جراره
  80. )/ زمستان 1392 ) 42 فصلنامه روان شناسی کاربردی/ سال 7/ شماره 4
  81. Journal of Family Studies, XVII, (2): 165- 185.
  82. Sokoloff, M. (2007). The use of psychodrama in resolving multicultural parentchild
  83. conflict. Proqust Information and Learning Company. UMI Number:
  84. Tolbert, Y. R. (2006). Interweaving Art Therapy and Dialectical Behavior Therapy
  85. for Group with Adolescent. Ursulin College: 310.
  86. ***
  87. AGQ

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار