@article { author = {دانش, عصمت and سلیمی نیا, نرگس and فلاحتی, حوا and سابقی, لیلا and شمشیری, مینا}, title = {}, journal = {Applied Psychology}, volume = {8}, number = {3}, pages = {-}, year = {2014}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {2008-4331}, eissn = {2645-3541}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {اثربخشی آموزش گروهی مهارت حل مسأله بر سازگاری دختران نوجوان ناسازگار}, abstract_fa = {هدف: هدف پژوهش تعیین میزان اثر­بخشی آموزش گروهی مهارت حل مسأله بر افزایش سطح کلی سازگاری و مولفه‌های آن در دانش­آموزان دختر ناسازگار بود. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش­آزمون، پس­آزمون، گروه گواه و پیگیری دو ماهه و جامعه آماری 1973 دانش­آموز دختر 15 تا 18 ساله مقطع متوسطه شهرستان آبیک در سال تحصیلی 92-1391بود که با مراجعه به پرونده تربیتی آن‌ها 186 نفر و از بین آن­ها 60 نفر به­صورت تصادفی انتخاب و پس از همتاسازی در دو گروه 30 نفری آزمایش و گواه جایگزین و پرسش­نامه سازگاری دانش­آموزان سینها و سینگ 1993 توسط آن­ها تکمیل شد. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه­ای هفته­ای یک جلسه آموزش گروهی مهارت­های حل مسأله را دریافت کرد. داده­ها با تحلیل کوواریانس و اندازه­گیری مکرر تحلیل شد. یافته­ها: نتایج حاکی از تأثیر آموزش مهارت حل مسأله در افزایش سازگاری کلی و سازگاری عاطفی، اجتماعی و تحصیلی دانش­آموزان گروه آزمایشی و نیز تاثیر آموزش بعد از دو ماه در دوره‌ی پیگیری در مقایسه با گروه گواه بود. نتیجه‌گیری: چون نوجوانی، خود با ناسازگاری‌هایی همراه است، طبق نتایج این پژوهش‌ می‌توان از آموزش حل مسأله به عنوان روشی مؤثر جهت ایجاد سازگاری کلی، عاطفی، اجتماعی، تحصیلی نوجوانان بهره‌مند شد.}, keywords_fa = {: آموزش گروهی,دختران نوجوان,مهارت حل‌مسأله,ناسازگار}, url = {https://apsy.sbu.ac.ir/article_96129.html}, eprint = {https://apsy.sbu.ac.ir/article_96129_0d852316819833ae55089cd67b5bac69.pdf} } @article { author = {منصوری, الهام and شکری, امید and پورشهریار, حسین and پوراعتماد, حمیدرضا and رحیمی‌نژاد, سیدپیمان}, title = {}, journal = {Applied Psychology}, volume = {8}, number = {3}, pages = {-}, year = {2014}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {2008-4331}, eissn = {2645-3541}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {اثربخشی برنامه تاب‌آوری پنسیلوانیا بر سبک‌های اسنادی و سازگاری روان‌شناختی دانشجویان}, abstract_fa = {چکیدههدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه تاب­آوری پنسیلوانیا بر سبک­های اسنادی و سازگاری روان­شناختی دانشجویان انجام شد. روش: روش پژوهش شبه­تجربی با طرح پیش­آزمون، پس‌آزمون همراه با پیگیری 2 ماهه و جامعه آماری دانشجویان گروه روان­شناسی دانشگاه شهید بهشتی به تعداد 207 بود که به روش نمونه­گیری در دسترس 30 نفر از آن­ها انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند و قبل، بعد از آموزش و 2 ماه بعد به پرسش­نامه سازگاری روان­شناختی دانشجویان با دانشگاه بیکر و سیریاک (1984) و پرسش‌نامه سبک­های اسنادی پیترسون، سیمل، بی­یر، آبرامسون، متالسکی و سلیگمن (1982) پاسخ دادند. برنامه تاب­آوری پنسیلوانیا به شیوه گروهی در 7 جلسه دو ساعته هفته­ای یک جلسه به گروه آزمایش آموزش داده شد. یافته­ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که در کوتاه مدت و بلند مدت برنامه مداخله­ای در افزایش سطح سازگاری روان­شناختی و الگوی اسنادی خوش­بینانه و کاهش الگوی اسنادی بدبینانه دانشجویان موثر بوده است. نتیجه­گیری: آمورش برنامه تاب­آوری پنسیلوانیا را می­توان مداخله مؤثر و کارآمدی درنظر گرفت که با تغییر الگوهای اسنادی بدکارکردی دانشجویان نقش چشم­گیری در ارتقای سطح سازگاری روان­شناختی آن­ها ایفا می­کند. }, keywords_fa = {: برنامه تاب‌آوری پنسیلوانیا,سازگاری روان‌شناختی,سبک‌های اسنادی}, url = {https://apsy.sbu.ac.ir/article_96136.html}, eprint = {https://apsy.sbu.ac.ir/article_96136_f254ee54da62a5d7dc459b99d2314458.pdf} } @article { author = {میرزاجانی, صدرا}, title = {}, journal = {Applied Psychology}, volume = {8}, number = {3}, pages = {-}, year = {2014}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {2008-4331}, eissn = {2645-3541}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {رابطه ساختاری عزت نفس و سلامت عمومی با بروز رفتار پرخاشگرانه در دختران فراری}, abstract_fa = { چکیدههدف: هدف پژوهش تعیین رابطه عزت­نفس و سلامت عمومی با رفتار پرخاشگرانه دختران فراری بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری کلیه دختران ساکن در مرکز نگه­داری بهزیستی مربوط به دختران فراری شهر کرج به تعداد 500 نفر در سال 1389 بود که 120 نفر از آن­ها به روش تصادفی ساده انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسش­نامه­های عزت نفس کوپر اسمیت 1967، پرسش­نامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر 1972 و پرسش­نامه کنترل خشم آنتونی استور 1988 بود. یافته­ها: نتایج حاکی از همبستگی منفی بین متغیرهای عزت نفس و سلامت عمومی با ابراز خشم در دختران فراری و برازش خوب داده­ها با الگوی ارائه شده بود. ضرائب مسیر نشان داد متغیرهای عزت نفس اجتماعی، تحصیلی، همسالان و متغیرهای علائم جسمانی، اضطراب و اختلال خواب و ناکارامدی اجتماعی می­توانند ابراز خشم را در دختران فراری پیش­بینی کنند. نتیجه­گیری: از آن­جا که عزت نفس و سلامت عمومی دختران فراری ممکن است به­دلیل مشکلات خانوادگی آسیب ببیند و زمینه بروز رفتارهای پرخاشگرانه را در آن­ها فراهم آورد، لذا می­توان با آموزش مهارت­های کنترل خشم، مدیریت استرس و روش­های درست حل مسأله، زمینه ارتقاء عزت نفس و سلامت عمومی دختران را فراهم و از رفتار پرخاشگرانه فرار آن­ها جلوگیری کرد.}, keywords_fa = {: دختران فراری,رفتار پرخاشگرانه,سلامت عمومی,عزت نفس,الگوی ساختاری}, url = {https://apsy.sbu.ac.ir/article_96145.html}, eprint = {https://apsy.sbu.ac.ir/article_96145_daa21eb6225a6f2c66eb3e8c5d61d821.pdf} } @article { author = {وجدانی, سیمین and گلزاری, محمود and برجعلی, احمد}, title = {}, journal = {Applied Psychology}, volume = {8}, number = {3}, pages = {-}, year = {2014}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {2008-4331}, eissn = {2645-3541}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌گرابر افسردگی و رضایت زناشویی زنان افسرده}, abstract_fa = {هدف: این پژوهش با هدف تعیین میزان اثربخشی روان­درمانی مثبت­گرا بر کاهش افسردگی و افزایش رضایت زناشویی زنان افسرده انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه­آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه گواه و جامعه آماری کلیه زنان متاهل مراجعه­کننده به خانه­های سلامت منطقه 5 شهر تهران در تابستان 1392 به تعداد 72 نفر بود. پس از غربال­گری از میان آن­ها 30 نفر انتخاب و به­صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه گمارده شد، در حین درمان به علت ریزش نمونه پژوهش به 22 نفر کاهش یافت. ابزار پژوهش آزمون افسردگی بک، وارد، مندلسون، موک و ارباف (1961) و آزمون رضایت زناشویی انریچ ساخت اولسون، دراکمن و فورنیر (1993) بود. روان­درمانی مثبت­گرا در 8 جلسه 2 ساعته در هفته یک­بار در گروه آزمایشی برگزار و برای تحلیل داده­ها از تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. یافته­ها: نتایج حاکی از تاثیر معنی‌دار روان­درمانی مثبت گرا در کاهش افسردگی و افزایش سطح رضایت زناشویی و نیز موید ثبات این روان­درمانی در مرحله پیگیری بود. نتیجه­گیری: در حوزه درمان با تاکید بر لزوم استفاده از درمان­های روان­شناختی جدید و موثر، می­توان از روان‌درمانی مثبت­گرا با توجه به ماهیت و کاردکرد آن برای درمان اختلال­های بالینی به­طور انفرادی و گروهی استفاده کرد. }, keywords_fa = {افسردگی,رضایت زناشویی,روان‌درمانی مثبت‌گرا}, url = {https://apsy.sbu.ac.ir/article_96152.html}, eprint = {https://apsy.sbu.ac.ir/article_96152_47165848fd3dbb045f6bad2fa0c4e654.pdf} } @article { author = {حشمتی, رسول}, title = {}, journal = {Applied Psychology}, volume = {8}, number = {3}, pages = {-}, year = {2014}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {2008-4331}, eissn = {2645-3541}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {ساختار عاملی نسخه کوتاه مقیاس بین‌المللی عاطفه مثبت و منفی در بیماران عروق کرونری}, abstract_fa = {چکیدههدف: هدف پژوهش تعیین ساختار عاملی نسخه کوتاه مقیاس بین‌المللی عاطفه مثبت و منفی بیماران دچار بیماری عروق کرونر در ایران بود. روش: روش پژوهش توصیفی-همبستگی و نمونه آماری بیماران دچار عروق کرونر بیمارستان مرکز قلب تهران به تعداد 270 نفر بود که به روش نمونه­گیری‌ در دسترس انتخاب شدند و به نسخه کوتاه مقیاس بین‌المللی عاطفه مثبت و منفی تامپسون (2007) پاسخ دادند. از تحلیل عاملی اکتشافی به روش تحلیل مولفه­های اصلی و چرخش واریماکس برای استخراج دو عامل عاطفه منفی و عاطفه مثبت استفاده شد. یافته­ها: نتایج تحلیل عاملی تأییدی و الگو­یابی معادله­های ساختاری، ساختار دو عاملی این مقیاس را در بیماران دچار بیماری عروق کرونر تأیید کرد. ارزش آلفای کرونباخ برای مقیاس عاطفه مثبت 71/0، برای مقیاس عاطفه منفی 83/0 و برای مقیاس کلی 74/0 بود که بیانگر همسانی درونی مطلوب و قابل­قبول مقیاس کلی و دو زیر مقیاس آن است. نتیجه­گیری: این یافته‌ها نشان از روایی سازه و پایایی مطلوب این مقیاس در بیماران دچار بیماری عروق کرونر ایران دارد و می‌توان برای هدف­های پژوهشی و بالینی از آن استفاده کرد.}, keywords_fa = {: پایایی,ساختار عاملی,عاطفه مثبت و منفی,مقیاس بین‌المللی}, url = {https://apsy.sbu.ac.ir/article_96157.html}, eprint = {https://apsy.sbu.ac.ir/article_96157_08eaa9933fca4a30c3a84f2a44a9a630.pdf} } @article { author = {شریفی, مسعود and جانثار وطن, فاطمه and حسن‌آبادی, حمیدرضا}, title = {}, journal = {Applied Psychology}, volume = {8}, number = {3}, pages = {-}, year = {2014}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {2008-4331}, eissn = {2645-3541}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {تاثیر تعاملی ارائه محتوای آموزشی بر میزان یادگیری در محیط یادگیری چندرسانه‌ای}, abstract_fa = { چکیدههدف: هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر ارائه مطالب آموزشی در دو وجه حسی از طریق متن گفتاری و متن نوشتاری و کنترل سرعت ارائه­ی مطالب از طریق یادگیرنده سرعت در برابر سیستم سرعت، بر میزان یادگیری و عملکرد دانش­آموزان در محیط یادگیری چندرسانه­ای بود. روش: روش پژوهش آزمایشی با طرح عاملی 2×2 و جامعه آماری کلیه دانش­آموزان دختر پایه دوم متوسطه­ی شهر تهران در سال تحصیلی 90-1389 بود که 100 دانش­آموز به روش نمونه­گیری تصادفی انتخاب شد. ابزار پژوهش آزمون­های دانش قبلی، یادسپاری و انتقال و قطعه­های معنی­دار شکل­گیری صاعقه بود که طی 16 مرحله در قالب تصاویر متحرک آموزشی به آزمودنی­ها در قالب 4 گروه آزمایشی ارائه شد. یافته­ها: نتایج نشان داد در شرایط یادگیرنده-سرعت گروه نوشتاری به­طور معنی­دار زمان بیشتری را برای مطالعه تصاویر نسبت به گروه گفتاری صرف کردند. نتیجه­گیری: در طراحی محیط­های یادگیری چندرسانه­ای باید اصول طراحی آموزشی و توانایی­های شناختی و فراشناختی یادگیرنده­ها مدنظر قرار گیرد. زیرا کنترل سرعت ارائه­ی مطلب توسط یادگیرنده در صورتی­که محتوی متناسب با سطح دانش قبلی یادگیرنده باشد، با کاهش میزان اطلاعاتی که در حافظه­ی ‌کاری پردازش می­شود بار شناختی را کاهش می­دهد و ساماندهی و یکپارچه‌سازی مطالب ارائه شده را بهبود می­بخشد.}, keywords_fa = {: چندرسانه‌ای,محتوای آموزشی,محیط یادگیری,وجه حسی}, url = {https://apsy.sbu.ac.ir/article_96166.html}, eprint = {https://apsy.sbu.ac.ir/article_96166_60e346da25250372551f17beb25395d0.pdf} } @article { author = {خوشنویس, الهه and افروز, غلامعلی and اسماعیلی, علی‌رضا}, title = {}, journal = {Applied Psychology}, volume = {8}, number = {3}, pages = {-}, year = {2014}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {2008-4331}, eissn = {2645-3541}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {تعیین سهم ادراک خطر بر اساس ویژگی‌های شخصیتی در رانندگان خطرآفرین}, abstract_fa = {هدف: هدف از این پژوهش تبیین رفتار رانندگی خطرآفرین بر اساس ویژگی­های شخصیتی و ادارک خطر بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری 2700 راننده وسایط نقلیه در استان تهران بود که در 3 ماه اول سال 1392 توسط پلیس راهنمایی و رانندگی به­دلیل رانندگی خطرآفرین توقیف شده بودند. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران محاسبه شد و نمونه­گیری به­صورت در دسترس و داوطلبانه بود. برای جمع­آوری اطلاعات از نسخه کوتاه پرسش­نامه شخصیتی نئو کاستا و مک­کرا 1989 و ادراک خطر رانندگی آلبرگ و راندمو (2001) استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که بر‌اساس پنج ویژگی شخصیت روان رنجورخویی، برون­گرایی، باز بودن به­تجربه، توافق و وجدانی­بودن می‌توان ادراک خطر را پیش­بینی کرد و همبستگی بین متغیرهای پیش­بین شخصیتی و متغیر ادراک خطر در رانندگی معنی­دار بود. نتیجه­گیری: از آن­جا که ویژگی­های شخصیتی و ادراک خطر رانندگی در بروز حوادث رانندگی نقش دارد، بنابراین ارزیابی شخصیت و ادراک خطر رانندگی داوطلبین دریافت و تمدید گواهی­نامه رانندگی و نیز افرادی که به­دلیل رانندگی خطرآفرین توقیف می­شوند، امری کاربردی و ضروری در جهت شناسایی رانندگان خطرآفرین به­نظر می­رسد.  }, keywords_fa = {: ادراک خطر,پنج عامل بزرگ,رانندگی پرخطر,ویژگی‌های شخصیتی}, url = {https://apsy.sbu.ac.ir/article_96172.html}, eprint = {https://apsy.sbu.ac.ir/article_96172_9386d823f7b357e82a37a89fb1fa6127.pdf} }