@article { author = {باقریان خسروشاهی, صنم and پوراعتماد, حمیدرضا and فتح‌آبادی, جلیل}, title = {}, journal = {Applied Psychology}, volume = {8}, number = {1}, pages = {-}, year = {2014}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {2008-4331}, eissn = {2645-3541}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {مؤلفه‌های موثر در درمان کودکان دچار درخودماندگی از منظر والدین}, abstract_fa = {چکیدههدف: هدف این مطالعه تعیین عوامل مؤثر در درمان درخودماندگی از منظر والدین بود. روش:روش مطالعه از نوع کیفی و جامعه آماری، والدین 150 کودک دچار درخودماندگی دو مرکز ساماندهی درمان و توانبخشی اختلالات اتیستیک-تهران اتیسم و به­آرا در سنین دو تا هشت سال در زمان اجرای پژوهش بود. نمونه­گیری به صورت در دسترس تا جایی ادامه یافت که داده جدیدی اضافه نشود و به اشباع برسد و اشباع مورد نظر با انتخاب 30 والد (28 مادر و 2 پدر) اتفاق افتاد. برای گردآوری اطلاعات از شیوه مصاحبه نیمه­ساختاریافته استفاده و داده­ها با شیوه تحلیل محتوا تحلیل شد. یافته­ها: پس از تحلیل، یازده عامل به دست آمد که به ترتیب شامل والد-کودک، محیط خانواده، عامل­های ثابت، ویژگی شخصیتی، ژنتیک، درمان، ویژگی کودک، دانش خانواده درباره درخودماندگی، والد-والد، آسیب­شناسی روانی و عوامل فراخانواده بود. نتیجه­گیری: از میان عامل­های مطرح شده، عامل­های ثابت، و همچنین ویژگی­های کودک و درمان، قابل دستکاری در برنامه­های درمانی والد محور نیستند و باید به­عنوان متغیرهای همتاسازی گروه­های مقایسه در نظر گرفته شوند. سایر عامل­ها در طراحی برنامه­های خانواده محور باید مد نظر قرار گیرد}, keywords_fa = {درخودماندگی,درمان‌,عامل,والدین}, url = {https://apsy.sbu.ac.ir/article_96234.html}, eprint = {https://apsy.sbu.ac.ir/article_96234_39ab4e16afcf4c8c994a8e00b7ed4241.pdf} }