%0 Journal Article %T نقش میانجیگر خودهای ممکن در رابطه بین چشم انداز زمان با اضطراب امتحان دانش آموزان %J فصلنامه روان‌شناسی کاربردی %I دانشگاه شهید بهشتی %Z 2008-4331 %A عظیمی, سمیه %A باقری, نسرین %D 2022 %\ 03/21/2022 %V 16 %N 1 %P 29-11 %! نقش میانجیگر خودهای ممکن در رابطه بین چشم انداز زمان با اضطراب امتحان دانش آموزان %K اضطراب امتحان %K چشم انداز زمان %K خود ممکن %R 10.52547/apsy.2021.221983.1050 %X هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجیگر خودهای ممکن در رابطه بین چشم انداز زمان با اضطراب امتحان دانش آموزان بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع مدلیابی معادلات ساختاری و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر تهران بود که در سال تحصیلی 99-98 مشغول به تحصیل بودند که از میان آن­ها 255 دانش آموز به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل اضطراب امتحان ساراسون و همکاران (1958)؛ توازن خودهای ممکن زادشیر و همکاران (1399) و سیاهه چشم انداز زمان زیمباردو و بوید (1999) بود. برای تحلیل داده­ها از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته­ ها: در پژوهش حاضر ضریب مسیر غیرمستقیم بین چشم اندازهای آینده (01/0>p، 176/0-=β)، حال لذت‌گرا (01/0>p، 179/0-=β) و گذشته مثبت (01/0>p، 076/0-=β) با اضطراب امتحان منفی و در سطح 01/0 معنادار بود. ضریب مسیر غیرمستقیم بین چشم انداز گذشته منفی با اضطراب امتحان (01/0>p، 053/0=β) مثبت و در سطح 01/0 معنادار بود. نتیجه­ گیری: به نظر می­رسد چشم انداز زمان موجب می­شود فرد برای اهداف بلند مدت خود برنامه ریزی کند، این طرح ریزی موجب افزایش تفکر امیدوارانه، داشتن منابع مقابله­ ای کافی و کارآمد برای تفکر هدفمند و آشنایی با مسیرهای لازم برای رسیدن به اهداف، می­شود که در نهایت موجب شده دانش آموز اضطراب امتحان را تجربه نکند. %U https://apsy.sbu.ac.ir/article_101152_2b4c78f29aa7d21350dfe3374d91a7aa.pdf