TY - JOUR ID - 97325 TI - مقایسه اثربخشی روش طرحواره‌های هیجانی با روش تمایزیافتگی خود بر دلزدگی زناشویی زنان JO - فصلنامه روان‌شناسی کاربردی JA - APSY LA - fa SN - 2008-4331 AU - کمالیان, تهمینه AU - میرزا حسینی, حسن AU - منیرپور, نادر AD - دانشگاه آزاد اسلامی قم AD - استادیار Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 14 IS - 1 SP - 9 EP - 33 KW - تمایزیافتگی خود KW - دلزدگی زناشویی KW - طرحواره هیجانی KW - طلاق عاطفی DO - 10.52547/apsy.14.1.9 N2 - هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی روش طرحواره‌های هیجانی در مقایسه با روش تمایزیافتگی خود بر دلزدگی زناشویی بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش، یک گروه گواه، طرح پیش آزمون، پس‌ آزمون و پیگیری 2 ماهه و جامعه آماری شامل 53 زن متأهل مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره آموزش‌ و پرورش منطقه 6 تهران در سال 1397 بود که از این جامعه 45 زن واجد شرایط به شیوه هدفمند انتخاب و به شکل تصادفی در سه گروه در هر گروه 15 زن کاربندی شد. ابزار پژوهش پرسشنامه دلزدگی زناشویی پاینز (1996) و برنامه طرحواره هیجانی لیهی (2016) و برنامه تمایزیافتگی خود کر و بوون (2004) بود که هر یک از برنامه‌ها در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای گروهی هفته‌ای یک‌بار به گروه‌ آزمایش 1 و 2 ارائه و داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که تأثیر مداخله طرحواره هیجانی و مداخله تمایزیافتگی خود بر دلزدگی زناشویی (71/7 =F، 01/0 =P)، (55/11 =F، 002/0 =P)، خستگی جسمی (34/21 =F، 001/0 =P)، (86/15 =F، 001/0 =P)، از پا افتادگی عاطفی (60/6 =F، 016/0 =P)، (76/13 =F، 001/0 =P) و از پا افتادگی روانی (73/8 =F، 01/0 =P)، (61/14 =F، 001/0 =P) مؤثر هستند و این تأثیر در مرحله پیگیری پایدار مانده است. نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تفاوت میزان اثربخشی دو روش بر متغیرهای پژوهش در گروه آزمایش 1 و 2 معنادار نیست. نتیجه‌گیری: از آنجا که هر دو مداخله منجر به آگاهی زنان متأهل از احساسات خود و ایجاد روابط صمیمانه و نزدیک با همسران‌شان و در نتیجه سازگاری آن‌ها می­شود؛ بنابراین مداخله­های مؤثری برای درمان دلزدگی زناشویی محسوب می­شوند. UR - https://apsy.sbu.ac.ir/article_97325.html L1 - https://apsy.sbu.ac.ir/article_97325_02431f7312d1fe0897b60ec746561068.pdf ER -