پیش بینی خودکارامدی بر اساس راهبردهای فراشناختی و اهداف پیشرفت در دانش‌آموزان متوسطه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه شهید بهشتی

2 دانشجوی دکتری مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، رودهن، ایران

چکیده

هدف: هدف پژوهش پیش بینی خودکارامدی بر اساس راهبردهای فراشناختی و اهداف پیشرفت در دانش‌آموزانبود. روش:روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان پایه سوم متوسطه دوم شهر تهران در سال تحصیلی 97-1396 بود که بر اساس فرمول تاباخنیک و فیدل (2007) تعداد 150 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به پرسشنامه‌های خودکارامدی شرر (1982)، پرسشنامه اهداف پیشرفت الیوت و مک گیور (2001) و راهبردهای فراشناختی کرمی (1384) پاسخ دادند. داده‌ها از طریق آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‌به‌گام مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها:همبستگی بین راهبرد فراشناختی کنترل خود و خودکارامدی (001/0, P=22/0r=)، بین راهبرد فرایند برنامه‌ریزی و خودکارامدی (001/0, P=25/0r=)، بین راهبرد فرایند ارزشیابی و خودکارآمدی (001/0, P=17/0r=)، بین هدف تبحر گرا و خودکارامدی (001/0 ,P=48/0r=)،  هدف عمل‌گرایی و خودکارامدی (001/0, P=42/0r=)، مثبت و همبستگی بین اجتناب از تبحر و خودکارامدی (001/0, P=31/0r=)، اجتناب از عملکرد و خودکارامدی (001/0, P=27/0r=)،  منفی و معنادار بود. همچنین تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام نشان داد مؤلفه هدف تبحر گرا و فرایند ارزشیابی فراشناختی توان پیش‌بینی خودکارامدی را دارند (001/0, P=25/0=R2). نتیجه‌گیری:دانش‌آموزان با استفاده مؤثر از راهبردهای فراشناختی و اهداف پیشرفت می‌توانند در اعتماد به توانایی‌های خود موفق عمل کنند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Effectiveness of rhythmic movement games on improving attachment and reducing behavioral disorders in first and second grade elementary boy students

نویسندگان [English]

  • Hosayn Pourshahriar 1
  • sajad hashemi 2
1 . Assistant Professor, Department of Psychology, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
2 PhD student of counseling, Islamic Azad University, Rodehen branch, Rodehen, Iran
چکیده [English]

Aim: The aim of present study was to determine the effectiveness of rhythmic movement games on improving attachment and behavioral disorders in first and second grade elementary boy students. Method: This quasi-experimental study was conducted with a pretest-posttest experimental group design with a two-month follow-up. The target sample consisted of 20 students aged 7 to 9 years old and their mothers from a population of 210 students referred to the Babol Education Consultation Center in the academic year 2016 -2017. After screening and completing questionnaires by mothers, the students who had the highest score in Attachment Problems and Behavioral Disorders Questionnaire Randolph (2004) and Wald Rutter Behavioral Disorder Parent Version (1994) along with their mothers were selected and randomly were assigned to two experimental and control groups. Rafee's Rhythmic Movement Games Educational Package (2013) was conducted for mothers and their children in the experimental group for 60 minutes once a week for 10 weeks and data were analyzed using mixed variance repeated measures. Results: Findings indicated a significant difference between the performance of the two groups in the symptoms of attachment problems (F= 5.48, P= 0.03), and behavioral disorders (F= 9.52, P= 0.001), in post-test and at two months after the cessation of sessions. Conclusion: It is argued that rhythmic movement games may facilitate the interaction between parent and child and thus may result in the improvement of behavior and increase brain development and positive imagination in children. Hence, therapists are advised to use this therapeutic approach to reduce attachment problems and behavioral disorders in children.

کلیدواژه‌ها [English]

  • attachment
  • behavioral disorder
  • boys' Students
  • games
  • moves

مراجع

  1. برزگربفروئی، کاظم.، میرجلیلی، مرضیه.، و شیرجهانی، اعظم. (1394). نقش بازی‌های حرکتی، نقاشی و موسیقی در کاهش مشکلات رفتاری-تحصیلی کودکان دارای مشکلات یادگیری. مجله تعلیم و تربیت استثنایی، 15(7 پیاپی 135): 63-52.
  2. بلالی، رقیه.، و آقایوسفی، علی‌رضا. (1390). اثربخشی برنامه آموزش والدین بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان. فصلنامه روان‌شناسی کاربردی، 5(4 پیاپی 20): 73-59.
  3. پاکدامن، شهلا.، سیدموسوی، پریساسادات.، و قنبری، سعید. (1390). کیفیت دلبستگی و مشکلات رفتاری-هیجانی در نوجوانان: بررسی نقش پدران. فصلنامه روان‌شناسی کاربردی، 5(1 پیاپی 17): 100-85.
  4. تاجدینی، سمیرا.، و پیرخائفی، علی‌رضا. (1394). تأثیر آموزش بازی‌های ریتمیک بر ارتقا و بهبود مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی کودکان اوتیستیک شهرستان ارومیه. مجله پزشکی ارومیه، 26 (4): 280-268.
  5. خدام، حمیرا.، مدانلو، معصومه.، ضیایی، طیبه.، و کشتکار، عباس‌علی. (1388). اختلال‌های رفتاری و برخی عوامل مرتبط با آن در کودکان سن مدرسه. پژوهش پرستاری، 4(2 پیاپی 14): 37-29.
  6. دهقانی، مصطفی.، کریمی، نرگس.، تقی‌پورجوان، عباس‌علی.، حسن‌نتاج جلودار، فهیمه.، و زیدآبادی، فاطمه. (1391). اثربخشی بازی‌های حرکتی ریتمیک (موزون) بر میزان کارکردهای اجرایی کودکان با ناتوانی‌های یادگیری عصب‌-روان‌شناختی تحولی پیش از دبستان. مجله ناتوانی‌های یادگیری، 2(1): 53-77.
  7. رافعی، طلعت. (1391). حرکت‌ها و بازی‌های موزون (ریتمیک)، راهنمای مربیان، درمانگران و خانواده‌ها. تهران: نشر دانژه. چاپ سوم.
  8. رحیمی پردنجانی، سعید.، غباری‌بناب، باقر.، افروز، غلام‌علی.، و فرامرزی، سالار. (1396). اثربخشی آموزش بازی درمانگری بومی‌شده بر تنیدگی مادران کودکان پیش‌دبستانی دچار کاستی توجه/فزون‌کنشی: مطالعه مقدماتی. فصلنامه روان‌شناسی کاربردی، 11(1 پیاپی 41): 45-27.
  9. ریاحی، فروغ.، امینی، فاطمه.، و صالحی‌ویسی، محمد. (1391). مشکلات رفتاری کودکان و ارتباط آن با سلامت روان مادران. فصلنامه دانشگاه علوم پزشکی جهرم، 10(1): 52-46.
  10. سبزیان، سعیده.، مهرابی، حسین‌علی.، و کلانتری، مهرداد. (1395). اثربخشی بازی مشترک مادر-کودک بر کاهش اختلال دلبستگی دانش‌آموزان پسر دوره ابتدایی. فصلنامه مطالعات پیش‌دبستان و دبستان، 1(3): 111-95.
  11. غیاثی‌زاده، مهدی. (1392). اثربخشی بازی درمانی به‌شیوه شناختی-رفتاری مایکنبام در کاهش کم‌رویی و گوشه‌گیری اجتماعی دانش‌آموزان دبستانی. مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی ایلام، 21 (6): 105-96.
  12. مصطفوی، سعیده سادات.، شعیری، محمدرضا.، اصغری‌مقدم، محمدعلی.، و محمودی‌قرایی، جواد. (1391). تأثیر آموزش بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد کودک بر مشکلات رفتاری کودکان. مجله روان‌شناسی بالینی و شخصیت، 19(7): 42-33.
  13. ملک‌شاهی، فریده.، و فرهادی، علی. (1387). بررسی شیوع مشکلات رفتاری کودکان پیش‌دبستانی شهرستان خرم‌آباد. فصلنامه علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی لرستان، 10(3 پیاپی 37): 65-57.
  14. موحدابطحی، مهسا.، امیری، شعله.، و امساکی، گلیتا. (1391). هنجاریابی و بررسی ویژگی‌های روانش‌سنجی پرسشنامه اختلال دلبستگی راندولف. فصلنامه دانش و پژوهش در روان‌شناسی کاربردی، 13(3 پیاپی 49): 55-46.
  15. نادعلی، حسین.، بشارت، محمدعلی.، رستمی، رضا.، و بهرامی احسان، هادی. (1395). اثربخشی مداخله دلبستگی محور مادر-کودک بر افزایش ایمنی دلبستگی کودکان پیش‌دبستانی. فصلنامه روان‌شناسی تحولی: روان‌شناسان ایرانی، 12(4): 354-343.
  16. American Psychiatric Association. (2013). The diagnostic and statistical manual of mental disorders: DSM-V: Bookpoint US.
  17. Bratton, S.C., & Dafoe, E.C. (2016). Play therapy. Play therapy-encyclopedia of mental health (second edition). 278-283.
  18. Bulotsky-Shearer, R. J., Bell, E. R., Romero, S. L., & Carter, T. M. (2012). Preschool interactive peer play mediates problem behavior and learning for lowincome children. Journal of Applied Developmental Psychology, 33(1): 53-65.
  19. Cassidy, J., & Shaver, P. R. (2008). Handbook of attachment: Theory, research, and clinical applications. New York: Guilford Press.
  20. Ferreira, J. M., Makinen, M., & Amorim, K. D. S. (2016). Intellectual disability in kindergarten: Possibilities of development through pretend play. Procedia-Social and Behavioral Sciences. 21(1): 487-500.
  21. Freilich, R. & Shechtman, Z. (2010). The contribution of art therapy to the social, emotional, and academic adjustment of children with learning disabilities. The Arts in Psychotherapy, 37(9): 97–105.
  22. Halperin, J. M., & Healey, D. M. (2011). The influences of environment enrichment, cognitive enhancement, and physical exercise on brain development: can we alter the developmental trajectory of ADHD. Neuroscience and Bio Behavioral Reviews, 35(1): 621-634.
  23. Nair, S. M., Yusof, N. M., & Arumugam, L. (2013). The effects of using the play method enhance the mastery of vocabulary among preschool children. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 116(2): 3976-82.
  24. Pearson, B. L. (2008). Effects of a cognitive behavioral play intervention on children's hope and school adjustment. Case Western Reserve University.
  25. Randolph, E. M. (2004). Randolph Attachment Disorder Questionnaire. Institute for Attachment: Evergreen CO.
  26. Ray, D. C. (2008). Impact of play therapy on parent-child relationship stress at a mental health training setting. British Journal of Guidance, 36(2): 165- 187.
  27. Rutter, M. (1994). A children’s behavior questionnairre for completion by teacher. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 8(1): 27-35.
  28. Sare, A.H., Soyer, F. & Çolak, T.S. (2015). The effect of educational games on dealing with shyness of elementary school children (7-11 Years Old). Anthropologist, 19(3): 645-653.
  29. Wettig, Herbert H. G. Coleman, A. & Geider, F.J. (2011). Evaluating the effectiveness of theraplay in treating shy, socially withdrawn children. International Journal of Play Therapy, 20(1): 26-37
  30. Yang, Y.C. (2012). Building virtual cities, inspiring intelligent citizens: Digital games for developing students’ problem solving and learning motivation. Computers & Education, 59(2): 365-377.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار