آمیختگی فکر –عمل احتمال به معنی اعتقاد به این که داشتن افکار خاصی ممکن است احتمال وقوع رویدادها یی را افزایش دهد، دارای شباهت مفهومی با جنبه هایی از روانپریشی است . بدین ترتیب می توان فرض کرد که آمیختگی فکر -عمل احتمال، نوع خاصی از تفکر سحرآمیز است که احتمالاً در هر دو اختلال اسکیزوفرنیا و وسواسی –اجباری وجود دارد. به منظور بررسی این فرضیه سه گروه از بی ماران اسکیزوفرنیک ( 16 نفر)، وسواسی –اجباری ( 30 نفر ) و دانشجویان به عنوان نمونه گواه ( 28 نفر) به وسیله مقیاس تجدیدنظر شده آمیختگی فکر –عمل مورد مقایسه قرار گرفتند . نتایج نشان داد گروه ها از لحاظ آمیختگی فکر -عمل اخلاقی و نیز ارزش و اهمیتی که به فکر داده می شود تفاوت معناداری با یکدیگر ندارند. در احتمال خود و هر سه زمینه احتمال دیگری (منفی، مثبت و پیشگیری) بیماران وسواسی –اجباری نمرات بالاتر از گروه گواه داشتند ولی در مقایسه با بیماران اسکیزوفرنیک تنها در مورد احتمال خود، به طور معنادار نمرات بالاتری به دست آوردن د. در مورد مسئولیت داشتن این افکار بیماران وسواسی -اجباری در زمینه رویدادهای منفی و مثبت احساس مسئولیت بالاتری نسبت به گروه گواه نشان دادند، در حالی که بیماران اسکیزوفرنیک در زمنیه افکار مربوط به رویدادهای مثبت و پیشگیرانه احساس مسئولیت بالاتری نسبت به گروه گواه داشتند . نتایج بر اساس کارکردهای پدیده آمیختگی فکر –عمل مورد بحث قرار گرفته است.
)