هدف این پژوهش نیمه آزمایشی تعیین اثر بخشی معنادرمانی گروهی بر کاهش افسردگی و ارتقای معنای زندگی سالمندان زن مقیم آسایشگاه بود . نمونه شامل 30زن بالای 65 سال از جامعه آماری سالمندان ساکن آسایشگاه قدس تهران بود که پس از اجرای آزمون پس از اجرای آزمون افسردگی سالمندان GDS (1993) و آزمون معنای زندگی MLQ (2004) افرادی که نمره 15 یا بالاتر در آزمون کسب کردند به روش تصادفی ساده انتخاب و به طور تصادفی در 1 گروه آزمایشی و 2 گروه گواه جایگزین شدند. پس از معنادرمانی گروهی مجددا آزمون های مذکور اجرا و برای تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون آماری تحلیل کواریانس پس آزمون در سطح 05/0 استفاده شد. تحلیل نتایج نشان داد گرچه افسردگی گروه آزمایش پس از اجرای روش درمانی کاهش یافته است اما این کاهش، بین گروه های گواه و آزمایش معنی دار نیست در حالی که در ارتقای معنای زندگی، بین گروه های آزمایش و گواه تفاوت معنادار بود.
پورابراهیم, تقی, & رسولی, رویا. (1387). تاثیر معنادرمانی گروهی بر کاهش افسردگی و ارتقای معنای زندگی زنان سالمند مقیم آسایشگاه. فصلنامه روانشناسی کاربردی, 3(2), -.
MLA
تقی پورابراهیم; رویا رسولی. "تاثیر معنادرمانی گروهی بر کاهش افسردگی و ارتقای معنای زندگی زنان سالمند مقیم آسایشگاه", فصلنامه روانشناسی کاربردی, 3, 2, 1387, -.
HARVARD
پورابراهیم, تقی, رسولی, رویا. (1387). 'تاثیر معنادرمانی گروهی بر کاهش افسردگی و ارتقای معنای زندگی زنان سالمند مقیم آسایشگاه', فصلنامه روانشناسی کاربردی, 3(2), pp. -.
VANCOUVER
پورابراهیم, تقی, رسولی, رویا. تاثیر معنادرمانی گروهی بر کاهش افسردگی و ارتقای معنای زندگی زنان سالمند مقیم آسایشگاه. فصلنامه روانشناسی کاربردی, 1387; 3(2): -.
)