The effectiveness of organizational intelligence in social empowerment and the promotion of individual and collective intelligence based on presenting a pattern based on the Albrecht model

Document Type : Original Article

Abstract

Objective: the purpose of this study was to determine the effectiveness of organizational intelligence in self-improvement and social empowerment and the promotion of individual and group intelligence and providing a model based on Albrecht was in the Welfare Department staff of Shahrood . Method: Given that the method of sampling survey, is census, to determine the exact statistical sample of this research, according to adverbs (experience, education and age) were trying to select a sample that can through which reach to the hypothesis of the research (so all managers and experts of social welfare office in the Shahrood were considered) . The data Using hierarchical process and t-test were analyzed. In order to analyze the data, Spss software version 21 and Expert Choice software and LISREL is used. Type of research was practical and the research was descriptive-exploring. Results: In this study, organizational intelligence staff of Shahrood is above it's average and it's components are by weight: shared fate 0.243, strategic insight 0.220, spirit 0.155 , unity and consensus 0.124 , willingness to change 0.108 , application of knowledge 0.107 and performance pressure 0. 043. Conclusion: in this study , identified factors (factors affecting organizational intelligence) in the Albrecht model, in the view of the experts and managers are approved as the factors affecting organizational intelligence of Welfare Administration staff of Shahrood , and all factors with an average above 7 were evaluated. Organizational Intelligence of Welfare Department staff of Shahrood is above the average.

Keywords

References

  1. منابع
  2. ابزری، مهدی.، اعتباریان، اکبر.، و ستاری قهفرخی، مهدی. (1385). هوش سازمانی و جلوگیری از کندذهنی سازمانی. ماه‌نامه مدیریت دانش سازمانی، 2(10 پیاپی 22): 25-11.
  3. اعتباریان، اکبر.، و خلیلی، مسعود. (1387). رابطه کیفیت زندگی کاری و ابعاد آن با جامعه‌پذیری سازمانی کارکنان سازمان تامین اجتماعی اصفهان. فصلنامه دانش و پژوهش در روان‌شناسی کاربردی، 10(1 پیاپی 35): 106-81.
  4. اصغرپور، محمدجواد. (1387). تصمیم‌گیری‌های چندمعیاره. چاپ ششم. انتشارات دانشگاه تهران: تهران.
  5. بیک‌زاد، جعفر.، علائی، محمدباقر.، و اسکندری، کریم. (1389) بررسی رابطه هوش سازمانی مدیران با عملکرد آن‌ها در سازمان‌های دولتی استان آذربایجان شرقی. مجله پژوهش‌های مدیریت، 7(3پیاپی 29): 163-143.
  6. جعفری، پریوش.، و فقیهی، علی‌رضا. (1388). میزان مؤلفه‌های هوش سازمانی در سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان (اصفهان). فصلنامه دانش و پژوهش در علوم تربیتی برنامه‌ریزی درسی، 6(3 پیاپی 23): 52- 48.
  7. جعفری، پریوش.، و عرفانی‌خانقاهی، معصومه. (1389). بررسی اثرات مستقیم و غیرمستقیم سبک رهبری تحولی، فرهنگ یادگیری و یادگیری سازمانی بر هوش سازمانی در دانشگاه آزاد اسلامی (منطقه هشت). دانشگاه آزاد اسلامی واحدگرمسار. فصلنامه رهبری و مدیریت آموزشی، 3(3 پیاپی 11): 65-49.
  8. حسینی‌یزدی، سیده عاطفه.، مشهدی، علی.، کیمیایی، سیدعلی.، و عاصمی، زهرا. (1394). اثربخشی برنامه مداخله ویژه کودکان طلاق بر بهبود خود‌پنداره و تاب‌آوری کودکان. فصلنامه روان‌شناسی کاربردی، 9(1 پیاپی 33): 21-7.
  9. خدادادی، محمدرسول.، کاشف، میرمحمد.، و صالح‌زاده، کریم. (1389). رابطه هوش سازمانی با بهره‌وری ادارات تربیت بدنی استان آذربایجان شرقی. مجله مدیریت ورزشی، 2(1 پیاپی 4): 168-155.
  10. سلگی، زهرا.، و علی‌پور، احمد. (1391). مقایسه هوش اجتماعی و هوش هیجانی دانشجویان با توجه به دست برتری آن‌ها. فصلنامه روان‌شناسی کاربردی، 8(4 پیاپی 24): 119-103.
  11. کهن‌سال، هاجر.، ساعت‌چی، محمود.، و جاویدی، حجت‌اله. (1389). کفایت شاخص‌های روان‌سنجی مقیاس هوش سازمانی. مجله‌ روش‌ها و مدل‌های روان‌شناختی، 1(3): 118-105.
  12. محمدی، طاهره.، و فرح‌بخش، سعید. (1393). بررسی رابطه رهبری هوشمند و بهداشت روانی دبیران با تعدیل‌گری مدیریت استرس شغلی در مدارس متوسط دوم شهر خرم‌آباد. فصلنامه مشاوره شغلی و سازمانی، 6(1 پیاپی 21): 112-95.
  13. محمدی، کیامرث.، رفاهی، ژاله.، و سامانی، سیامک. (1392). واسطه‌گری عزت نفس بر کیفیت زندگی و رفتارهای پرخطر در بین دانشجویان. مجله روش‌ها و مدل‌های روان‌شناختی، 4(2 پیاپی 14): 43-29.
  14. مدنی، سیدمصطفی.، باقی، مجتبی.، و سوادکوهی، علی‌رضا. (1394). پیش‌بینی عملکرد ادراک‌شدهء کارکنان با استفاده از مولفه‌های هوش سازمانی در شرکت توزیع برق استان اصفهان. فصلنامه دانش و پژوهش در روان‌شناسی کاربردی، 16(2 پیاپی 62): 105-96.
  15. نادری، آذر.، خداپناهی، محمدکریم.، و صالح‌صدق‌پور، بهرام. (1388). مقایسه شیوه‌های مقابله‌ای دانش‌آموزان دارای هوش هیجانی بالا و پایین در طبقات مختلف اجتماعی-اقتصادی. فصلنامه روا‌ن‌شناسی کاربردی، 3(3 پیاپی 11): 59-48.
  16. نگهبان، علی‌رضا.، و مستجابی، فریدا. (1384). راهنمای روش تحقیق به‌کمک پرسشنامه. چاپ دوم، انتشارات جهاد دانشگاهی تهران: تهران.
  17. نیک‌نامی، مصطفی.، و زارع‌مویدی، حسین. (1392). هوش سازمانی و نقش آن در ارتقاء توانمندسازی کارکنان. مجله پژوهش‌های علوم انسانی، 8(3 پیاپی 31): 174-155.
  18. Albrecht, K. (2003). Organizational intelligence and knowledge Management: Thinking outside the silos. The Executive Perspective Retrived from: www.karelAlbrecht.Com.
  19. Ablerch, K. (2006). Social intelligence. Journal of leadership Excellence, 23(1): 17-18.
  20. Brown, G. W. (1995). Social class and psychiatric disturbance among women. Journal of sociology, 9(1): 225-254.
  21. Carlo, G., Knight, G.P., McGinley, M., & Hayes, R. (2011). The roles of parental inductions, moral emotions, and moral cognitions in prosocial tendencies among Mexican American and European American early adolescents. Journal of Early Adolescence, 31(1): 757-781.
  22. Crowne, K.A. (2009). The relationship among social intelligence, emotional intelligence and cultural intelligence. Journal Organization Management, 6(3): 148-163.
  23. Diehl, M., & Hay, E. (2010). Risk and resilience factors in coping with daily stress in childhood: the role of age, self-concept incoherence, and personal control. Developmental psychology, 46(4): 32-46.
  24. Eisenberg, N., Fabes, R. A., & Spinrad, T. L. (2006). Prosocial devel0pment. In N.Eisenberg (Vol.Ed.), W. Damon & R.M.Lerner (Series Eds.), Handbook of child psychology: Social, emotional, and personality development, 3(6):646-718.
  25. Gardner, H. (2006). On Failing to Grasp the Core of MI theory: A response to Visser et al. Jornal of Intelligence, 34(5): 503-505.
  26. Gottfredson, L.S. (2002). Where and why g matter: Not a mystery. Human Performance, 15(1): 24-46.
  27. Jafari, P. & Faghihi, A.R. (2010). The intelligence component in the research and educational planning.Journal of Leadership and Training Management, 4(3): 63-86 (in Persian)
  28. Jamalzade, M., & Gholami, Y. (2009). Analysis of relationship between Organizational intelligence and Organizational learning in Azad University employees. Journal of Leadership and Training Management, 3(2): 63-68 (in Persian).
  29. Kohansal, H. & Saatchi, M. (2010). Adequacy indicators psychometric intelligence scale. Jurnal of the Methods and Psychological Models, 1(1): 105-118 (in Persian).
  30. Linden, W. (2005). Stress management: from basic science to better practice. Philadelphia, 15(1): 83-85.
  31. Raouf, A., & Dehilon, BS. (2006). Translate by Mohammadfam I. Quantitative assessment of safety. Entesharate Fannavaran.
  32. Nooralizadeh, R., and Hajyand, A. (2008). Intelligent leadership (new model of leadership for smart organizations). Police Human Development, 19(1): 117-126.
  33. Sattari, M. (2007). Relationship between organization intelligence and organization learning. First national conference on knowledge management. Iran. Tehran.
  34. Zhang, L. F., & Postiglione, G. A. (2007). Thinking styles, self esteem, and socioeconomic status. Personality and individual differences, 31(1):1333-1346.

Files

Share

How to cite

Statistics